Dag 8: Épernon - Châteaudun 98 km

De nacht in het klooster heeft me goed gedaan. Lekker rustig, goed geslapen en gegeten. Een van de zusters was erg zorgzaam. Ik ben er rond 9.00 uur vertrokken. Vind het wel spannend dat de collega’s, Hettie en Frank gaan komen.

Eigenlijk wilde ik het, na de inspanningen van gisteren, vandaag wat rustiger aan doen. Maar om redelijk kans te maken om ergens te overnachten, moet je toch in een grotere plaats zijn, denk ik.

Eerst moest ik van Épernon terug op de route naar Maintenon en heb daar gelijk mijn eerste pauze ingelast voor koffie en broodjes, fruit en drank voor onderweg. Ik was er klaar voor. Gisteren meldde ik al dat er relatief weinig fietsers richting Santiago gaan (of ik zie ze niet). Nu reed ik al enige tijd achter een man en wilde wel een praatje maken. Maar we hadden enkele dingen gemeen: hij sprak geen Engels, ik geen Frans, we hadden allebei hinder van teveel tegenwind, we hadden het koud en waren niet blij met de enkele druppels die er vielen. Hij wilde pauzeren in het parkje en ik wilde verder naar Chartres. Hiermee scheidden onze wegen. Mijn bedoelingen waren goed.

Rond 12.00 uur was ik al in Chartres en wilde eigenlijk wel het centrum in om de kathedraal te bekijken. Maar die stond boven op een berg, daar kwam ik met mijn zwaar bepakte fiets nooit boven. Een behulpzame postbode zag mijn hulpeloosheid en bood me spontaan aan om mijn fiets omhoog te duwen. We waren allebei totaal op toen we op het plein aankwamen. We waren overigens net op tijd want het begon te regenen, iedereen vluchtte wel ergens binnen. Ik heb nog wat foto’s genomen en stempels gehaald en om 13.15 weer de berg afgerold.

Ondertussen dacht ik dat mijn collega’s onderweg konden zijn, dus heb ik telefonisch contact gezocht. Ik was via mijn app al 2 dagen niet bereikbaar en kon zelf ook niks versturen. In Varenne moest ik wederom schuilen want het plensde weer volop, dus mooi om Frank te bellen. Maar die was nog volop aan het werk, ze zouden rond 16 uur aanrijden. Dus afgesproken dat ik zou doorrijden naar Châteaudun en daar overnachting probeerde te gaan regelen. Maar amper een uur later zat ik al weer te schuilen in de Mairie van Ermenonville. Het meisje wat er aan het werk was bood me aan om te wachten tot het droog was. Dat duurde langer dan verwacht.

Vandaar moest nog zo’n 40 km fietsen. De zon scheen af en toe, het bleef droog, ik had soms wind mee en het was minder heuvelachtig. Toch werd het steeds frisser, zeker na zessen. En waar al die andere fietsers of wandelaars zijn vraag ik me nog steeds af.

Nou Hettie en Frank jullie hotelkamer is geregeld, je bent welkom. Rust goed uit dan gaan we er morgen stevig tegenaan.
Ondanks dat ik minder wilde fietsen, heb ik toch nog 98 km gemaakt. Maar het was minder vermoeiend, ook al was ik de hele dag alleen.