Dag 24: El Burgo Ranero - Astorga 111 km

Na de overnachting in de buurt van Sahagun, stonden onze fietsen alweer startklaar in het dorpje El Burgo Ranero. De alberguebeheerder gaf nog aan de oude fiets van Michel Indurain te laten staan. Die liep allesbehalve gesmeerd.

Met Marianne aan mijn zij passeerden we weer diverse dorpjes, maar zoals eerder gemeld was hier niks te beleven. Het meest opvallende waren ook nu de vele ooievaarsnesten, die gebouwd waren op vrijwel alle kerktorens. Als die volgend jaar allemaal naar Nederland gaan komen, komen we kerken en bouwterreinen te kort. Het was ook gezellig om deze route te fietsen, omdat ook nu weer de fiets- en wandelroute parallel aan elkaar liepen. Na een korte stop fietste Jo met mij de stad León binnen. Opvallend verschil is dan de rust van de plattelandswegen en de erg drukke beweeglijke mierennest van de stad. Het krioelt in alle straten en in het centrum bij de kathedraal kun je bijna over de koppen lopen. Leuk was het om daar een Zuid-Afrikaans paar te ontmoeten, met wie we de vorige avond nog aan het zwembad hadden gezeten. Zij stopten hier en wij gingen nog even verderop. In de stad hebben we nog wat foto’s genomen van de kathedraal en snel nog een hap gegeten en geprobeerd veilig de stad uit te komen. Dat was ons allen, met fiets en auto, gelukt.

De weg na León veranderde geleidelijk, er kwamen weer klimmetjes opdagen, enkele tot zelfs 7%. Dat waren we niet meer gewend. Tot 3 x toe moesten we onze weg voortzetten over onverharde grindpaden, wat niet altijd gemakkelijk was, al dat gehobbel. Juist op tijd ontdekte ik dat hierdoor mijn voorwiel was losgetrild. Ook om ons heen zagen we veranderingen, meer groen en hogere heuvels, minder akkerbouw en korenvelden en zo af en toe weer hele partijen kiezels langs de wegen. Om de droogte wat te bestrijden zag je vele sproeiers en regeninstallaties werkzaam. Maar ook de van vroeger tijden bekende levada’s vielen mij op. Hierbij wordt water van hogerop door betonnen gootjes naar lagergelegen land gevoerd en verspreid. Hele “buizen”systemen zag je langs de akkers lopen om het land te bevloeien.

Beurtelings met Jo en Marianne legden we de laatste 30 km af om na 111 km onze fiets te stallen in Astorga. Deze langere rit hadden we vandaag met opzet zo gekozen, opdat we morgen met enkele langere/hogere klimmen in het vooruitzicht, het iets rustiger aan kunnen doen. Afwachten dan maar, we zijn er klaar voor. Ook mijn beide fietsmaatjes gaan er steeds meer plezier in te krijgen.